Om tot veel woorden te komen, ben ik op zoek gegaan binnen mijn verhaal wat nou lekker vlot doorschrijft. Dat zijn toch wel dingen die ook te maken hebben met mijn eigen leven. Zoals het schrijven zelf:

Noem me ouderwets, maar ik ben dol op schrijven. Het geluid van de pen die op het papier krast. Vooral als het nacht is, Lucha naast me in slaap gevallen is en ik de slaap niet meer kan vatten. Door zijn komst dankzij een kinderlijke nachtmerrie, zijn mijn dromen vervlogen met de nog onzichtbare dageraad. Maar dan zijn het aantekeningen in het donker. Ik heb echt koffie nodig en dit uitzicht op het stadsplein om je brief te kunnen beantwoorden.

Of yoga:

Vanuit de muishouding ging Yonna op haar buik liggen met haar benen tegen elkaar. ‘Leg je handen naast je borst plat op de grond. Duw je armen omhoog, zodat je bovenlichaam van de grond komt. Kijk maar eens om je heen.’ vertelde Yonna en de kinderen deden haar na.

Lesgeven:

‘Deze eerste les gaat over je eigenwaarde ontdekken.’ begon Julia de les. Ze keek het groepje van tien mensen rond. Iedereen had zich net voorgesteld. Max Thomas had maar twee namen echt onthouden. Jolanda en Thomas. Dan waren er nog Freddie en Tinka die er ook zijn. Lies was er niet. Max Thomas is een beetje opgelucht dat ze er niet is. Hij had geen zin in ongeïnteresseerdheid.

Maar ook komen vreemde zaken voor, zoals deze filosofie aan een mier gekoppeld:

Wat was dat met die mier? Ik heb de mier zelfs even gegoogled en wat vind ik? Een dier in een kolonie die volgens een stramien werkt. Dag in dag uit. Heb ik er zo’n aversie tegen omdat ik dat ook was, voordat ik stopte met werken? Vind ik het gewoon niet langer prettig om iemand te zijn die veel werk op zich neemt? Te veel, misschien is dat wel het sleutelwoord. Te veel is nooit goed, hoorde ik dat Nouka laatst niet zeggen tegen Lucha. ‘Genoeg is genoeg. Te veel is niet goed.’ Dat ging over de hagelslag op brood, toch is het eigenlijk toepasbaar op alles in het leven.

Of grapjes:

(Rob) liet zien dat er een kast was voor al je speelgoed.

‘Ik heb een zusje.’ zei Lucha die niet goed wist waar hij haar kwijt moest. Rob liet hem toen de oven zien die laag zat. ‘Alleen aanzitten als het lichtje niet brandt.’ Herhaalde hij een regel van zijn moeder.

Eén ding is me wel duidelijk geworden. Als ik in de flow zit, kan ik bijna mijn gedachten niet bijhouden, laat staan dat er ook maar iets klopt van de Nederlandse spelling. Maar daar steek ik nu mijn tong naar uit! Wat gaat het heerlijk, dat schrijven. Week 2 van NaNoWriMo wordt wel eens de ‘helweek’ genoemd, maar na mijn ‘helweekenden’ met weinig tijd, zit ik juist in de schrijf flow. Het is dat mijn blaas en maag aangeven wanneer ik een break moet hebben, want anders… (zou ik bijna vergeten te gaan werken)