Ik begon het weekend met 1851 woorden

De to-do-list leek expansioneel te groeien in één avond tijd. Vervolgens meldde 5 mensen zich dat ze toch echt op mijn vrijgeroosterde zondag kwamen koffie drinken, want ze moesten nodig mijn buik bewonderen (die minder hard groeit dan mijn to-do-list, maar toch behoorlijk hard groeit) en zonder back-up werd mijn nee weggemoffeld (ik moet daar echt wat aan gaan doen, dat overkomt me vaker). Vervolgens knuffelde ik zaterdagochtend voor troost te lang met mijn man waardoor alles in 5 uurtjes gepropt moest. Ik wilde al bijna dag zeggen tegen NaNoWriMo…

Tijdens een moment van onoplettendheid kreeg de jongste kat mijn laatste schilderij (van de uitdaging van oktober) in de gaten. Binnen no-time was het ding geruïneerd. Ik kan wel janken!

En toen kapte mijn virusscanner op mijn computer ermee en werd mijn beeld een stoplicht: dan weer rood, groen, oranje, blauw of wit. Bij herstart heb ik als eerste mijn documentje van NaNoWriMo gered en vervolgens wat andere belangrijke documentjes. Ik begin nu toch echt beren op mijn weg naar een goed voltooide NaNoWriMo te zien…

Terwijl ik het eerste deel van deze blog tik, krijg ik een bloedneus, de zoveelste van de zaterdag.

Op zondag zit de drukte uiteindelijk hem vooral in de ochtend. Ik word vroeg wakker, waardoor ik een uur de kans zie om te schrijven, ik moet haasten om op tijd bij yoga te zijn, en dan is er de visite. Maar na 3 uur is opeens alle visite weg en lijk ik alle tijd van de wereld te hebben. Zo moe als ik ben, ga ik eerst een uur rusten en begin dan vol nieuwe moed aan het verhaal. Misschien zijn het alleen maar knuffelberen op de weg

Met een pauze om lasagne te maken, haal ik toch bijna mijn weekenddoel: 4975 woorden. Laatste zin (ik ben van de lange zinnen dit weekend):

Doordat Roger zes dagen in de week voor het eten zorgde, kon ze zich prima aan haar dieet houden, buiten de twee koffies per week om, die ze nodig had om vellen vol te schrijven over de groei van de kinderen, de ontwikkelingen in het huishouden en haar wens ooit eens de grote steden van Europa te bezoeken om te shoppen tot het limit van Arrettes creditcard.